Kemal Eğrin'nin Yazısı. Eğitimde ki Yolculuk

Sizin Sesiniz

İsterseniz okul denilen kurumlardan biraz söz edelim. Okulların amacı sizce ne olmalıdır? Denince akla gelen ilk cevap, yetişen nesil-i hayata hazırlayan bir kurum olarak düşünürüz. Peki, bu gün okullarımız gençliğimizi hayata hazırlıyor mu? Yoksa hazırlıyor görünüp, yarı yolda bırakıyor mu? Eğitim- Öğretimin temel amacı, yetişen tüm nesli, istidatları doğrultusunda hayata hazırlamaya çalışan, en iyi verimi hangi meslekte, hangi gençten alabileceğini planlayan bir yapıda olması gerekir.

Şimdi soruyorum sn yetkililere, değerli meslektaşlarıma, duyarlı olan velilere. Bugünkü Eğitim-Öğretim programımız, çağın ihtiyaçlarına cevap veriyor mu? Hemen, hemen her kesim, her tartışmada, Eğitim –Öğretimin yanlışlarından bahseder. Ama değiştirmeye kimse yanaşmaz. Görmüyor muyuz, çağdan ne kadar koptuğumuzu? Hala anlamıyor muyuz? Teknolojinin avucunda oyuncak olduğumuzu? Bilmiyor muyuz, okullarımızın ilim yolculuğundan uzaklaşıp sadece diploma dağıtan kurumlar haline getirildiğini. Hissetmiyor muyuz? Okul denen kurumlarda öğrencilerimizin yeteneklerinin nasıl köreltildiğini. Yeryüzünden birçok meslek tedavülden kaldırıldı. Yerine onlarca meslek geldi. Acaba bizim müfredata bunlarla ilgili bir şey konuldu mu? 1960 lar da, Uyu uyu yat uyu. Fişleriyle hayata baktık. Şimdi, koş Ali koş. Diyorlar, koşalım da, ama nereye kadar? Hedefsiz yollarda koşmak ne işe yarar ki? Evet, maalesef üzülerek söyleyelim ki, yetişen neslimize gerçek hayatı göstermeyip, kuru ezbere dayalı gereği ve değeri olmayan bilgilerle heyecanlarını kırıyor, çalışma şevklerini yok ediyoruz. Ben her şeyiyle kalkınmış bir ülkeden bahsetmiyorum. Bu mümbit topraklarda yaşayıp ta, domates çekirdeğini bile, çölde yaşayan bir avuç topluluktan almağa muhtaç kalmış büyük bir ülke, Türkiye den söz ediyorum. Evet, acı ama gerçek. Bunların temelinde bir tek sebep var, o da gençliğimizi tanımadan, ihtiyaç duysun, duymasın, gerekli olsun, olmasın, her öğrenciye bütün olarak bilgileri vermeye çalışmamızdandır… Böyle yapılan bir çalışma öğrencide bilgiye duyulması gereken heyecanı kıracaktır…

Şimdi gelelim ÖSS ye, yaklaşık 2 milyon genç kardeşimiz sınava girecek. Diyelim ki, bunlara bütün dersleri ezberlettik. Hepside 180 sorunun tamamını cevaplasalar, acaba kaç öğrenciyi üniversiteye alacaksınız? Yâda şöyle bir soru soralım. Bütün kitapları öğrencilere ezber yaptırsak, acaba ülkemiz kalkınır mı? İşte arıza buradadır. Yeryüzünde her meslek değerlidir. Ama her öğrenci için gerekli değildir... Bunu keşfetmek te, okul denilen kurumlar aracılığı ile öğrencide doğuştan gelen yeteneklerin tespiti yapılıp, hangi bilgiler gerekli ise onu öğrenciye vermeye çalışmakla mümkün olur. O zaman başarıyı yakalarız zannediyorum.

Sonuç olarak diyebilirim ki, yapılacak iki şey var. O da şudur.
1.si, her öğrenciye kazandırılması gereken güzel ahlak… Her insan buna muhtaçtır…
2. si, ise doğuştan gelen yetenekler keşfedilerek, istidatla mesleği arasına konulan engelleri kaldırmak, öğrenciyi mesleği ile buluşturmak... Bu iki değer-e önem verir, bütün çalışmaları bu ölçülere göre kurarsak, geleceğimize güvenle bakabiliriz… Aksi takdirde muasır medeniyeti sadece kelimelerle ifade ederiz…