Hz. Muhammed(A.S.M.)

Bu dünyaya gözünü açan her bir misafir gibi Hz. Muhammed(A.S.M.)’ da doğdu, yaşadı ve âhirete göçtü. Fakat onun doğuşu da farklıydı yaşayışı da… Âhiret âlemlerini tespih ederken ardında bıraktığı kâinat da evvelkilerden çok farklıydı. O dünyaya gözünü açtığında her şey garipti, yetimdi, kimsesizdi. Yüzyıllardan beri bütün kâinat bir cehalet perdesine bürünmüştü. Her tarafı güneşle aydınlanan, her gecesi yıldızlarla yaldızlanan gökyüzü, insanlara hiçbir şey anlatamıyordu. Denizlerin, bulutların, dağların, çiçeklerin, kuşların, kuzuların tesbihatını dinleyip anlayabilecek bir çift kulak yoktu yeryüzünde. Her bahar bir haşir âlemi gibi dirilen dünyada sayısız mahlûkat kendisini seyreden insanlığa üzerlerinde yazılan manaları okutamadan geçip gidiyordu. Kâinat garip, insanlık sahipsizdi…

 O geldi; Kur’an’ı getirdi. Kâinat kitabını okumaya başladı ve her şey aydınlandı… Gökleri ve yeri örten cehalet perdesi yırtıldı. Güneşler, yıldızlar, dağlar, denizler, bitkiler, hayvanlar manasızlıktan kurtuldu. Üzerlerinde kendilerini yaratan sanatkârın bin bir isminin tecellileriyle parlamaya başladı.

O geldi; insanlığın üç büyük sualine cevap getirdi: Onlara kim olduklarını, nereden geldiklerini ve nereye gittiklerini öğretti….

O geldi; dünya denen bu şirin gezegeni bir mescit haline getirdi… Mekke’yi mihrap yaptı, Medine’yi minber. Kıt’alar ve asırlar birer birer saf tutup milyarlarca dille tevhit hakikatini kâinata haykırdı.

O geldi; insanlığa insanlığı öğretti. Zulmü kaldırdı, cehaleti giderdi vahşi kavimleri dünyaya medeniyet ışıkları saçan milletler haline getirdi. Kısacası bütün insanların birleşip de yüzlerce senede yapamayacağı kadar büyük inkılâpları o bir ömür içinde gerçekleştirdi. Üstelik bizden biri gibi yaşadı. Elinde ne dünya malı vardı ne de saltanatı…

Âlemlerin Rabbi işte benim sevdiğim Zât dedi… Ve O’nu gösterdi. O’nun gibi yaşamamızı istedi… O bize Allah’ın elçisi, dünya mektebinin muallimi, kâinatı nuruyla aydınlatan bir güneş olarak geldi.

632 yılında bu fâni dünyanın semasında gurup eden O güneş 1400 senedir dünyanın dört bir köşesinde milyarlarca dilden yükselen salât ve selamlar O’nun nuruna nur katıyor.

O’nun davetine uyup, O’nu örnek olan, O’nu görmek iştiyakıyla tutuşan, ecel şerbetini, O’nun hasretini dindiren bir Kevser gibi görüp içen insanları; O’nun şefkat dolu sinesi kucaklıyor…

Ya Rab! Bizi O’nun şefaatinden mahrum etme! Âmin