Mutluluk nedir sizce?

Bir çocuk balon almak istiyor. Ama parası yok. Alamıyor. Herkesin ailesi çocuklarına alırken onun ailesi ona alamıyor. Çocuk okul dönüşünde baloncuya rastlıyor. Baloncu ona bakıyor o baloncuya bakıyor. Sonunda baloncu çocuğa yaklaşıyor. Baloncu çocuğa: ‘Çocuk ağacın üstündeki balonları al, bir tanesi senin.’diyor. Çocuk hemen kitaplarını bırakıyor, ağaca tırmanıyor. Balonları indirirken bir tanesi ağacın en üst dalına takılıyor ve çocuk onu orada bırakmak zorunda kalıyor. Diğer balonları aşağıya indirdiğinde baloncuya ‘benim balonum’ diyor, baloncu da ağacın doruğundaki balonu gösteriyor:’Senin balonun orada’ diyor. Önce çocuğun içi burkuluyor. Sonra ağacın doruğundaki balona baktıkça içini bir mutluluk kaplıyor. Koşa koşa eve gidiyor. Annesine müjdeli haberi veriyor:’Anne benim balonum var.’Annesi ‘nerede?’diye soruyor. Çocuk:’Caminin oradaki ağacın doruğunda’ diye cevap veriyor.

 Artık onun da bir balonu var. Elinde tutamasa da, dokunamasa da her zaman gidip görebileceği, sahibi olduğu ‘benim’ diyebileceği bir balonu var.

Yağmur zengin için iyidir. Ne damdan yağmur akar, ne de pencere çerçevelerinden soğuk girer. Yakacak düşüncesi olmaz. Odun bitti, kömür kalmadı… Zengin için bunların hiçbirinin önemi yoktur. Zengin sadece yağmurun yaşattığı romantizmden tat almaya bakar.

Fakir öyle değildir. Çatısındaki kiremitler aktarılmamıştır. Gece burnuna damlayan sudan uyanan fakir, damlaların aktığı yere kovalar koyar. Soğuktur. Sobayı yakamaz. Odunu bitmiştir, kömürü zaten hiç olmamıştır. Fakir, soğuktan titrerken bir de bakmışsın topraktan olan evi sağanağa dayanamayıp yıkılmıştır. Artık damlatan çatısı dahi kalmamıştır.

Fakat fakir adam bundan umutsuzluğa kapılmaz. Gün ışımaya başlayınca tekrar toprağı karar ve daha yenisini, daha iyisini yapar. Bir günde…

O günün akşamında adam keyifle dört duvarının ve çatısının altında oturur. Dışarıda yağan yağmura aldırmaz. Ocağın başında oturur ve ince belli bardaktan çayını yudumlar. Dışarıdaki yağmuru seyretmeyi de ihmal etmez. Fakir bunları yaparken söylediği bir cümle vardır. Sadece bir cümle:’Bundan büyük mutluluk var mı?’.

Evet, bundan büyük mutluluk var mı? Dışarıda yağmur istediği kadar yağsın. Yağmur artık zarar veremez ona. Ocak ateşiyle evini; çayla içini ısıtır.

Bir istiklal şehidinin kızına sorarlar: ‘Yaşlısın. Zamanında devletin bağladığı maaşı istemedin. Devletten istediğin bir şey var mı?’. Kadın cevap verir: ‘Devletten ne isteyim? Ekmek pişip, kapıma kadar geliyor. Daha ne isteyim. Daha ne olsun?’

Gerçekten de daha ne olsun?Şehit kızı açlığı görmüş.Bir dilim ekmek için bir yıl beklemiş.Tarlayı sür, buğdayı ek, hasadı biç, harmanı yap,değirmende öğüt, sonra da hamur yap, pişir,…Bunca emek, bunca çaba…Ekmeğimiz hazır kapımıza kadar geliyor.Daha ne olsun?

Sizce bunlar mutluluk mudur?
Hayatta mutluluk nasıl elde edilir?
Herkes için mutluluk görecelidir.
Kimi hayattaki küçük şeyleri yakalamayı bilir ve onlardan tat alarak yaşar.
Peki, sizce mutluluk nedir?