Ben Köyümü Özledim

M. Ali ÇINAR

Taraklı ve Komşu İlçeler

Değerli dostlar,

 Sizleri bugünkü yazımla ufakta olsa bir çevre gezintisine çıkarmak istiyorum. Fazla uzaklara değil yakın çevremiz. Önce Taraklı ilçesinden kısaca bahsedelim. Sakarya vilayetinin güney doğusunda küçük bir vadide kurulmuş şirin bir ilçedir Taraklı. Osmanlı Devletinin kuruluş aşamasında alındığı söylenir. Komşu ilçeleri Doğusunda Bolu iline bağlı Göynük ilçesi ve Güneyinde de Bilecik’e bağlı Gölpazarı ve yine güney doğuya düşen Yenipazar ilçeleri vardır. Her üç ilçenin Taraklı ilçesine uzaklığı yaklaşık 28 km. dir. Bunun içindir ki, sizlere bazı haberlerimiz bu yakın ilçelerden ve Taraklı köyleri ile beraber yaşayan komşu köylerden olacaktır. Taraklı Ajans bundan böyle bu komşu köylerden de haberler verecek sizlere. Çünkü tarlalarımız iç içe, insanlarımız her gün birbirlerin yüzünü görüyorlar ve kaynaşıyorlar. Bizde sizlere bu iç içe olan üç ilçeden haberler vereceğiz yeri geldikçe. Bazen köylerden bazen ilçelerden haberler yer alacak Taraklı Ajansta. Taraklı’nın esnafı bu komşu ilçelerin pazarlarını hiç kaçırmazlar. Aynı zamanda da köylerini ve insanlarını yakından tanırlar. Birbirlerinin bayramlarına giderler. Ara sıra da olsa misafirlikler hiç eksik olmaz. Evlenen gençler genelde bu üç ilçenin gençlerinin birbirleriyle tanışmalarından ve kaynaşmalarından ortaya çıkar. Kısacası, bu üç ilçe hem komşu hem de kardeş ilçedir her yönüyle.

 Bende, ara sıra da olsa, bu üç ilçeyi ve köylerini ziyaret ediyorum. Birçok arkadaşım ve ahbabım var. Büyük küçük demeden birçok insanla sohbet etme imkânı buluyorum gezdiğim yerlerde. Onların bazen dertlerini bazen de güzel anılarını dinliyorum. Benimle paylaştıkları çok şeyleri var. Tertemiz gönüllerini bana açıyorlar ve içlerini döküyorlar. Bu köyler ki, halkının %50 si ilçe dışına çıkamamıştır. Ömürlerinin tamamını işte birbirlerinin arasında gidip gelerek geçirirler. Çalışırlar, çalışırlar, çalışırlar. Sadece karın tokluğuna…

Değerli dostlar,

İşte bahsetmek istediğim o komşu köylerin adetleri gelenekleri, onların yakınlığını ve samimiyeti. İnsan onları görünce insanlığından utanıyor. Kendileri fakirde olsa gönülleri o kadar zengin ki, elinde avucunda ne var ise döker önüne. O da yetmez ayrılırken poşet dolusu evinde bulunanlardan sana hediye olarak verir ve güler yüzle uğurlar kapısından. Gözden kayboluncaya kadar da arkandan bakar ve el sallar. Her zaman bekleriz sözü ile uğurlanırsın. Kırk yıllık dost sanırlar uzaktan bakanlar…

Şimdi soruyorum sizlere, dünyanın neresinde böyle bir gelenek ve adet var? Hangi medeni dediğin ülke böyle bir tane insan çıkarmış? Tarih boyunca ne yiğitler çıkmış benim köylerimden. Gözünü kırpmaz benim delikanlım, gerekirse korkmaz ölümden. Korku bilmez yüreği, zalime karşı azametli, mazluma karşı ise merhametlidir. Her zaman güçsüzün yanındadır kalbi. Dağların bekçisidir benim insanım. Devletin karakollarıdır aynı zamanda benim köylerim. Dedim ya, var mı dünya da bir eşi. Medeniyet satmaya çalışan medeniyetsizler gelsinler de bir insanlık görsünler. Medeniyetin ne olduğunu benim mazlum, vakarlı, aç gözlü olmayan köylerimden öğrensinler. Bunun okulu yoktur. Çünkü köylerimizin hepsi bir okuldur. Dedelerimiz başöğretmen, Ananelerimiz başımızın tacı. Onlardır bizim gönüllerimizin tabii ilacı.

Sonuç olarak diyebilirim ki, bizler bu köylerimize gidelim. Öpülecek eller onların elleridir. Dinlenecek sohbet onların sohbetidir. Hatıralarını anlatsınlar, sabırla dinleyelim. Siyasiler de seçimden seçime yol uğratıp hal hatır sormasınlar. Korkmayın sizden çok şey istemezler onlar. Hayatı öyle kabullenmişlerdir ki, en dar gününde bile güler yüz ve tatlı dille karşılarlar sizleri. Ve sevgiyle uğurlarlar.
Köyden ayrılınca unutmayın onları. Beddua etmezler ama ederlerse de kabul olur duaları…  

Hepinize saygı ve sevgilerimi sunuyorum…