Şaştım! Kaldım!

M. Ali ÇINAR

Bir yakınımız aniden rahatsızlandı ve Sakarya Devlet Araştırma Hastanesine sevk edildi. Dedim ki yandık, kimi bulacağız kimden yardım alacağız. Çünkü yıllardan beri Hastanelerde pek işim olmamıştı. Öncelerini çok iyi biliyorum. Bıkkınlıktı, çileydi. İlgisiz alakasız duyarsız insanlar vardı. Şansına kırkta bir iyi ye rastlarsanız ne ala. İşte böyle zor ve sıkıntılı durumları çok yaşadığım için kuşkulu ve sıkıntılı bir şekilde Hastaneye gittik.

Evet; Hastamızı nasıl aldılar sanki bütün personel hazırlanmış bizi bekliyor. Bir koşuşturma, bir yarış başım döndü. Doktoru koşuyor. Hemşiresi koşuyor. Hizmetlisi koşuyor. Ya ne oluyor dedim bir sıkıntımı var. Önceden ilgisizlik beni kahrediyordu. Şimdi ilgiden yakınmaya başladım. Samimi olarak söylüyorum. Nereden nereye gelmişiz. Neler ve nasıl değişmiş hala bir anlam veremedim. Taki hastamızın tüm tetkikleri yapılıp (ameliyat dahil ) iyileşinceye kadar hep kuşku yaşadım. Ve Rabbime şükürler olsun hastamız sağlığına kavuştu. Kendimi hala rüyamı bu acaba diyecek kadar sorgulamaktan kaçamıyorum. Özel hastanelerin bu kadar hizmet verebileceğini de zannetmiyorum. Allah tüm personelden razı olsun.

Sonuç olarak şunu diyebilirim ki; işte insana ve insanlığa hizmet budur. Her insan buna layıktır. Ne mutlu ki bu günleri de gördük. Birilerinin gözüne bakıp yardım dilemekten kurtulduk.

Mübalağa yapmadan olduğu gibi yazdım. Ve şunu söylemek isterim. Allah tüm personelden razı olsun. Bir tek yanlış ve ilgisiz insana rastlamadım. Elleri dert görmesin ve Rabbim tüm personele güç ve kuvvet versin.

Hala Acaba Rüyamı Görüyorum Diyerek Kendimi sorguluyorum.