Bir Hayalet Virüs Dolaşıyor

Mustafa Özbilge

Dünyada, “bir hayalet dolaşıyor…”

Zengini fakirden, muktediri zayıftan, güzeli çirkinden, kadını erkekten, genci yaşlıdan, dindarı dinsizden ayırmayan eşitlikçi bir hayalet…

Barakaları saraylardan, hapishaneleri parlamentolardan, legal-illegal hiç kimseyi ayırt etmeyen anarşist/komünist bir enternasyonalle mi karşı karşıya insanlık?

Bilmiyoruz.

Kimilerince, Çinlilerin vahşi hayvan iştahından zuhur etti her şey. Kimileri, biyolojik bir savaşla karşı karşıya kalan insanlığa, bu amansız silahla diz çöktürülebileceği iddiasında bulundu. Kimileri artık yapay zekâların kontrolüne geçeceğimiz; insanın güvensiz, robotların güvenli olacağı trans-hüman bir dönemece girildiğini ispata koyuldu. Bazıları kutsal kitaplardan ayetler çıkarıp; ilâhi bir gazap, kıyametten önceki son durak, diyerek uyardı tâbilerini…

Bilmiyoruz.

Belki biri, belki birkaçı, yahut hepsi…

Kendini herkese seyrettiren bir manzara var karşımızda. Irk, din, dil, toprak ayrımına bakmadan herkesin kendisini seyretmesini icbar eden esrarengiz bir manzara bu.

Bize ne göstermektedir?

Yine herkesi dinlemeye mecbur bırakan, kimsenin benim ilgi alanıma girmiyor, ben bu dilden anlamam diyemeyeceği, tam da bütün insanların bildiği evrensel dili konuşan ateşli bir hatip karşımızdaki.

Bize ne söylemektedir?

Durmak; çalışmayan, işe yaramaz, hurda bir makineydi kentlerde. Durmanın, ölmekle eş olacağına inanan kim varsa şimdi ölmeyip şaşkınlık ve korku içinde meşûm sonunu bekliyor. Kendisinden başka kimsenin durduramayacağı piyasa çarkına, hariçten böyle bir çomağın sokulacağına kimseler ihtimal vermezken görünmez bir işaretle her şey sus pus oldu.

İşlerin yani düzenin eskisi gibi olup olmayacağı endişesi, zaman geçtikçe daha da belirginleşecek. Bu endişenin yoğunluğu, bazılarını belki virüsten önce öldürecek. Öyle ki suyun ve havanın hayatiyetine eş görülen hangi bağımlılık varsa, insanın ölümüne virüsten önce o yetişecek.

Acaba bu salgın; insanın durmasıyla, görmesi arasında gerçekleşecek ve sonunda duymasını/duyumsamasını sağlayacak bir hakikatle onu yüzleştirebilecek mi?

Durum, her zamankinden daha umut verici olabilir. Çünkü dünyadaki hiçbir savaş, hiçbir çığlık, hiçbir açlık ve korku, insanların tamamına birden duyuramamıştı sesini. Bundan böyle insanın uzun zamandır bir kenara bıraktığı, öteleyip durduğu birtakım sorularla yüzleşmesi ve bu endişenin yaşatacağı gerilimin gölgesinde verilecek içten cevapları, virüsün şifası olarak da ortaya çıkabilir.

Bu hesaplaşmayı yapabilen cesur insanlar, verecekleri esaslı cevapların rehberliğinde, herkese zorunlu bir şekilde uygulanacak dışarıdan kurtarıcı bir ilaç yahut aşı beklemeksizin belki kendi aşılarını da kendileri üretmiş olacaklar.

Göreceğiz…