Hangi Taraklı

Hangi Taraklı 

Taraklı kamyonları yıllar boyunca büyük şehirlere elma, ayva taşıdı. Daha sonra don olayına karşı alınan tedbirler yetersiz olunca, bu sefer de uzun vadeli kavak işine girdi taraklı insanı. Ama ekonomide ki gelişme istenilen düzeye bir türlü gelmiyordu. Bu arada çok tedbirli ve özverili çalışan birkaç bahçe sahibi dışında elma, ayva işine rağbet azaldı. Taraklı’nın merkez halkı tarımda istenileni bir türlü bulamazken bazı köyler yıllar önce diktikleri vişnelerin maddi anlamdaki meyvelerini almaya başladılar. Merkez de; kayısı, kuşburnu, ahududu yetiştirme girişiminde bulundu, Bunlarla da sınırlı kalmayıp belediye’nin önderliğinde seracılık bile yaptı. Hayvancılık ise yıllardan beri kör topal yürüyen bir iş alanı memleketimiz için. Varılan sonuç orta da. 

 Yukarıda bahsettiğim, Taraklımızın tarım ve hayvancılık alanında ki yerini bir türlü bulamayışının göstergesidir. Neyse ki son yıllarda değerli ağabeymiz Sayın Ali Haluk PEKTAŞ’ın girişimleriyle başlatılan enginar üretimi insanlarımızın yüzünü biraz güldürmüşe benziyor. Ya da ben öyle zannediyorum.

Taraklımızın kapasitesi belli. Her ürün yetişecek diye bir kaide yok. Bir ürün olsun ama tek olsun ve markası biz olalım. İnsanlarda bir sabırsızlık var. Ne yapalım, neyi yetiştirelim telaşı var. Bu maalesef kültürel alanda da böyle.Sayın Ahi Naci İŞSEVER ağabeymiz bir türkümüze bile sahip çıkamamamızı üsluplu bir dille doğal olarak eleştirmiş. Doğru söze ne denir. Ama suç kimde. Şimdi şiirler döktürüyoruz memleket için, bunları bir kitapta toplasak fena mı olur? Olur mu demeyin! Bakın Beypazarı’na; Önceki Belediye Başkanı kültürel alanda bir şeyler yaptı. Şimdiki ise ticaret alanında memleketin kalkınması için uğraş veriyor. Ve kendilerini tatmin ettiler. Biz de de böyle bir denge unsuru olmalı.

Geçen Ramazan ayında cenazemiz vesilesiyle birkaç gün Taraklı da bulundum. Ve evimizin kalabalık olması sebebiyle Yusuf Bey mahallesinde bir ahbabımda kaldım. Bir sabah silah sesleriyle uyandık. Karşı dağda avcılar olduğunu söylediler. Av yasağından haberim vardı ama sanırım erken kaldırıldı diye düşündüm. Ama yasak sürüyormuş. Avlananlarda Bırakın Taraklı lı olamamasını, Türk bile değiller. Hollandalılarmış. Domuz avı için gelmişler. Nerde kalıyorlar diye sordum Adamlar Göynük’te kalıyorlarmış. Taraklı ne kazandı peki bundan? Hiç! Daha misafirleri ağırlayacak bir pansiyonumuz bile yok. Öyle olunca adam günü birlik geliyor. Akşama da dönüyor. Yada Komşu ilçelerde kalıyor.

Biz kendimize rakip seçeceğimize, hala Geyve’yi kıskanıyoruz. Hiçbir zaman Geyve Taraklı olamaz, Taraklı da Geyve olamaz. Kendimize yakışanı yapmaya gayret etmeliyiz. Bir takım taklitçi arayışlarla bir yere varılamaz. Kekliğe özenen sülün kuşu gibi sek sek yapmak isteriz sonra beceremeyince asıl yürüyüşümüze dönmek isteriz bir de bakmışız ki onu da unutmuşuz, sonra da yalpalar dururuz düz yolda. Bakın ülkemiz Mehter Marşıyla dünya ülkeleri tarafından hayretle karşılanıyor. Semazenler içinde aynı şey geçerli. Neden? Çünkü onlar bizim öz kültürümüz. Onları bizden iyi yapan olmaz. Ama bir Avrupa kültürünü elimize gözümüze bulaştırırız. Bu, hani bir gazoz reklamında Amerikalı bir vatandaşın bizim bir marşımızı okumaya çalışırken düştüğü komik durumdan farksız olur.

Bir de yıllardır biz yalaza denilen bir muhabbet kültürünü benimsemişiz ki vay halimize. Belki bu yalaza meraklıları bana kızacaklar ama. Sesli düşünülen, olmuşları anlatılan bir yerde üretim olmaz. Çünkü yalaza gerçekten bir tiryakilik. Ve biz bununla tanınmayı marifet saymışız.1950lerden sonra Taraklı neden böyle sorusuna binaen akebinde Hangi Taraklı diye de sormamız gerekir kendi kendimize.