Selâ(m) Olsun İnsanlığa!

Faruk Serkan YILMAZ

Annem de yaşlanmış olacak ki; bu günlerde hayatım boyunca kulağımda aksesuar olarak taşıyacağım “sözler” bırakıyor bana… Süslenmeyi-püslenmeyi pek de sevmem ama, sizlerle paylaşacağım sözkonusu sözler; -sahte olmadığı gibi- yirmi dört ayar gerçeklik niteliğine sahip. Ve bu konuyu anlatmak bana farz olmasa da, -niteliği bakımından- bence bana vacip!

Siz de hemen demeyin sakın; “senin farzla-vaciple ne işin olur” diye. Fakat konu ucundan-kıyısından da olsa dokunuyor dine…

Annemin demesine göre; eskiden -içli- bir selâ okunduğunda halk; “bu ölen ya çok genç ya da zengin biri” diye merakla beklemeye başlarmış. Ölen “genç” ise gerçekten üzülürmüş ahali; buna karşılık bir türlü belirlenemezmiş “zengin”e duyulan üzüntünün niteliği…

Fakat şimdi ise durum böyle de değilmiş!.. Lakin şimdilerde “goyuk goyuk” bir selâ okunduğunda; “bu ölen kesin zengin biri!” deyip, ölen zenginin kim olduğunun duyurulmasını beklemeye başlıyormuş artık halk!.. Velhasıl; -selânın güzel okunduğu zamanlardaki- bizim bu meşhur tepkisel ve kalıplaşmış cümlelerimizden, “genç” ibaresi de kalmış zamanla!.. İnanmadım tabii ki anama.

Bu arada “kalıplaşmış” dedim de aklıma geldi! İnanın bizim yakın bir geçmiş zamana kadar “kalıplaşmış” ve “katılaşmış” kurallarımız vardı! Bu kurala göre; Taraklı’da defnedilmeyecek herhangi bir merhuma ya da merhumeye, Taraklı’da selâ okunmayacaktı! Öylesine katı ve kâtiydi ki kural; Taraklılı olup da Taraklı’da defnedilemeyen naaşların yakınlarının -içlerinde kalacak olan- ukdeleri bile dinlemedi. Sonuçta kuraldı, uyulması gerekirdi! Fakat bu katı kural öylesine önemli birinin cenazesinde delindi ki; Taraklılılar delirdi!.. Lakin Annemin demesine gelindi; ölen zengin biriydi…

Taraklılılar olarak bizim de ilgi ve üzüntüyle saflarına durduğumuz cenaze namazı, Sayın Milletvekilimiz ve Ak Parti Genel Başkan Yardımcısı Şaban Dişli’nin annesinin son yolculuğuydu. Konunun başından beri kendi annemden de söz ettiğim için, benim de içim burkuldu. Başka bir şeye benzemez, anne bu. İşte bu bakımından Dişli Ailesiyle bir sorunum olmadığını da hemen belirtmek isterim. Lakin işgüzarlığa dayanan bu insanlık dışı olay, -bence- Dişli Ailesiyle de alakalı değil. Bu bence -biraz ağır olacak ama- “kraldan fazla kralcı(ların) var” olduğunun kanıtı. Yok bunun başka yanıtı…

Tabi bütün bunların yanında hocalara-imamlara da fazla kızmanın anlamı yok. Onlar görevlerini yaptılar… Eğer ortada ölen bir şeyler varsa; tabii ki okuyacaklar ölen(ler)in selâsını!.. kısacası ölen insanlıktı; okunan “insanlığın” selâsıydı!.. Ve konunun dip-notu ise; "insanlığın katili çifte standarttı"… Bu yazılanlar ise insanlığın ardından yakılan bir ağıttı…

Gitmeliyim, saat gecenin ya da sabahın üçü oldu. Bu kez -kızgınlıkla- annem bekliyor beni… Lakin bu yazıyı yazabilmek için dışarıda takılmalıydım bu saate kadar. Nitekim benim evimde yok bilgisayar; sönük olacak bana okunacak selâ(lar!)…

Dileğim o ki; Herkese en "goyuğundan" selâ(m)lar...