Aynalar

Erdoğan ISIR

Sevmiyormuş ülkesini, neden dedim sevmiyorum dedi. Olur, mu hiç diyince baktım gözleri fal taşı gibi açılmış. Hayırdır dedim rengin attı. Sen seviyor musun dedi, evet dedim. Böylemi seviyorsun elini koluna bağlayarak dedi, şaşırdım ne yani seviyorum bu suç mu dedim. Hayır! Dedi. Seviyorsun da ne yaptın ne yapacaksın baktım gözleri doldu ağladı ağlayacak, anlat dedim isyanın neye dinle dedi dinle de yaz sonra unutma dedi ben sevmedim sevemiyorum ama sen sev dedi.

Nerden geldik dedi. Malazgirt’ten dedim unutmamışsın ya sonra bir, bir anlattım. Selçukluları, Büyük Selçukluları, Osmanlıyı ya sonra dedi. Türkiye dedim, peki dedi 1. Dünya Savaşı’nda kaç kişi bu vatan için canını feda etti dedi. Bir buçuk milyon kişi dedim, savaş da şehit olanlar sadece bu kadar kayıp ise daha fazla hastalık tan, açlıktan ölenlerin sayısı beş milyonu buluyor dedim. Beklide daha fazla dedim yurdunu memleketini terk etenler çok fazla dedim. Şaşırdım var mı dedi sizin büyüklerinizden de şehit olan gazi olan ya da Kurtuluş Savaşı’na katılan, birden gözlerim doldu olmaz mı dedim. Dedem dedemin amcaları hepsi şehit olmuş, birden onları hatırlayınca sesim gürleşti. Bize dedim bu vatanı onlar emanet ettiler, hem de ne zorluklarla şu anda yaşadığımız yerleri kanlarıyla bizlere bıraktılar. Onlar sayesinde buradayız onlar sayesinde bu vatanda özgürce yaşıyoruz dedim. Kim bilmez ki kurtuluş mücadelesinin ne meşakkatlerle yapıldığını dedim, sesime hayret ettim atalarımı. Atatürk’ü mü düşünmek bile sesimi gürleştirmişti oturduğum yerde doğrulduğumu sert bakışlı biri olduğumu hatırlıyorum, değiştin dedi hayırdır. Peki dedi atalarına dedene layık olmak için ne yaptın, ahrette karşılaştığında dedene ne diyeceksin. Şaşırmıştım sahi ne diyecektim. Nasıl dedim anlamadım, gözlerinden yaşlar süzülme sırası ondaydı, boncuk boncuktu hıçkırıksız içten derinden gelen gözyaşı seliydi hem bana anlatıyordu hem de süzülüyordu, unutma dedi. Bunları, yaşamın sonuna geldiğinde ülken için bir şey yapmadan terk etme. Dedelerin yüzüne rahat, rahat bak onlar seni sorguya çektiklerinde dedecim siz bize vatanımızı verdiniz ama bende onu kolladım korudum vatanım için elimden ne geldiyse yaptım de. Sizi hiç unutmadım Atatürk’ü hiç unutmadım hep size şükrettim, sizin sayenizde cennet vatanda yaşadık de, bense dedi, bense dedi, bir şey yapamadım layık olamadım dedi. Dedelerime Türklüğümü mü Müslümanlığımı unuttum hep kendim için çalıştım, dedem olmasaydı adımın yuhanna, anastakis olacağını hep unuttum, sevseydim ülkemi unutur muydum dedi, sevmiyormuşum dedi demek ki dedi sevmiyormuşum, ağlaması hıçkırıklara dönüşmüştü, biliyordum hepimizden çok sevdiğini bu vatanı, o sadece aynalarda yüzleşiyordu kahrediyordu kendini ülkesi için bir şey yapmadığı için. Ya siz dostlar bakabilecek misiniz dedeleriniz yüzüne……………