Kirli Gücün Büyüsü ve Bazı Tespitler

Fahrettin YILDIZ

Bugün diğer güçler gibi sahip olunan “mali güç” de kirli, bu güce sahip olanlar da genellikle kibirlidir. Ne var ki çok sayıda güç sahibi bu durumlarını, kirlilik ve kibirlilik olarak değil erdemlilik olarak görmektedir. Hâlbuki zalim güç, ahlaksız egemenlerin elinde saatli bir bomba gibidir. Bu yüzden anılan güç insanlara huzur değil felaket getirir, getirmektedir
• Gerçek iyilik, biçimsel şekilcilik değil, gündelik hayat içinde dürüst olup ahlaklı davranabilmektir. Bunun için Müslümanlar olarak toplumda, ritüel ibadetlerden ziyade güzel ahlakla öne çıkmalıyız. Namaz, oruç ve zekât gibi ibadetlerin asıl amacının da ahlaklı insan yetiştirmek olduğunu unutmamalıyız.
• Ahlaki içeriğinden tecrit edilmiş bir dinin “ahlaksız dindarlık” ürettiğinin farkında olmalıyız. Mesela, din sadece itikat, ibadet ve ritüellerin tekrarı olarak anlaşıldığında, ahlaki içeriğinden soyutlanmış olur. Nitekim günümüzde “Allah’a inandım de, namazı da vaktinde eda et de artık ne istersen yap” türünden ala bildiğine gevşek ve umursamaz dindar tipleri türemiştir. Din, bu tipler tarafından biteviye tekrarlanan katı bir şekilcilik olarak algılanmakta, böyle algılandığı için de İslam hayatın dini olamadığı gibi doğruluk ve dürüstlük de dinin direği olamamaktadır.
• Bugün din adına ezbere yapılan davranışlar çok, ama dinin özü olan ahlak yok. Bunun yerine “sorumsuz ve ahlaksız bir dindarlık” anlayışı var. İslam dünyasının, paramparça olmuş bir vücudu andıran bugünkü durumu ise bunun en açık göstergesidir. İslam toplumlarının bu duruma düşmüş olmalarının siyasi, iktisadi ve kültürel pek çok nedenleri var. Ama bunlardan en önemlisi, Kur’an harikası olan güzel ahlakın İslam diyarında çoktan yitirilmiş olmasıdır. Kur’an İslam dünyasında tartışılmaz bir semboldür; ancak o, prensipleri uygulanan ve kendisine uyulan bir kitap olmaktan çoktan çıkmıştır. Kitabımız Kur’an’ın tahrif olmadığı doğru; ama mümin kimliğimizin ve İslami şahsiyetimizin değişip yara almadığını söyleyebilir miyiz? Bu yanlışlıklardan kurtulmak istiyorsak; din, iman, ibadet, ahlak ve hayat anlayışımızı yeniden gözden geçirip önce Allah’a ve O’nun bildirdiği hakikatlere olan “inancımızı diriltmeli” sonra da “doğrultmalı”yız. Zira doğru iman olmadan doğru amel olmaz. Diriltilen imanı sürekli canlı tutmak için de takva bilinciyle yaşamalı ve eleştiri kılıcını sürekli çekili tutmalı, yani nefis muhasebesi yapmalıyız.
• Günümüzde paranın ve servetin sağladığı “gücün büyüsü”, o kadar etkili ki onu ya “iflas” ya da çok ciddi bir “dert ve felaket” bozabilmektedir. Servetin sağladığı statüyü kaybetme korkusu da pek çok insana ahlaki sorumluluklarını unutturmaktadır. Bunun için dostlar ve dostluklar sanallaştı. Akraba ilişkileri kaypaklaştı. Zulüm ve yoksulluk altında inleyip yardım bekleyen zavallıların sesini duymak imkansızlaştı. Bütün bunlara karşı “iş yoğunluğu” kurtarıcı mazeret olarak ileri sürüldü. Hâlbuki mülkiyet de mülk üzerindeki mutlak hâkimiyet de Allah’a aittir. Bunun anlamı da “herksin bu mülkte bir hakkı var” demektir. Bunun için servet ile sınıf edinme gayreti içine girip başkalarını küçük görmek doğru değildir. Ayrıca kimsenin kanı diğerinin kanından daha kırmızı, kimsenin canı diğerinin canından daha ucuz ve değersiz olamaz.

• Sonuç olarak insan elbette sıhhate de servete de sahip olmalı ve ilgi duymalıdır. Ama bunların hiç biri onu Allah’tan, ahlaktan ve infaktan uzaklaştırmamalıdır. Zenginliğin tek başına üstünlük ve mutluluk sebebi olmadığı; zamanın, her şeyi eskitip tükettiği, insanın elinde hiçbir şey bırakmadığı bu yüzden hızla akıp giden zamana karşı direnen tek şeyin yapılan iyilikler; bu dünyada insanları eşitleyen tek gerçeğin de ölüm olduğu unutulmamalıdır.