Ne olur (2)

Erdoğan ISIR

 Ne olur (2)

Babam yine ben yatmadan eve gelmeyecek 15 gündür her akşam eve geç geliyor, annemse benle yemek yemiyor babanı bekleyeceğim diyor. Sanki ben biran evvel yemek yiyeyim, ödevimi yapayım ve hemen yatayım diye. Televizyon bozuk diye açmıyor aslında iki kanal gösteriyor, annemde de babamda da 15 gündür gariplik var. Diyorum yok kızım diyor ama ben biliyorum var bir şey demiyorlar bana. Var biliyorum çünkü babamı göremiyorum.
Ağlama diyor annem, ağlama bir tanem diyor, bana bir şey anlatmıyor. Bugün ben okuldan eve gelirken kapıda iki adam vardı ellerinde kâğıtları anneme gösteriyorlardı, koştum yetişirim belki anneme ne söylediklerini duyarım diye ama yetişemedim. Annemse beni kapıda görünce şaşırdı unutmuştu geliş saatimi. Ve bana baktı gözleri nemliydi, çömeldi, ellerliyle o kadar çok sardı ki beni, anladım ben ağlıyordu, ondan uzun süre sarıldı, ağladığını görmemi istemiyordu.
Tüm akşam camdan dışarı baktı annem babamın gelişini gözetliyordu, bitaraftan bana da, daha yatmıyacakmısın diyordu. Bende erkenden yattım, ama uyumayacaktım. Kısa zaman sonra kapı sessizce açıldı, annemin yavaş kelimelerle babama hoş geldin dediğini duydum. Babam hemen benim yanıma geldi sessiz adımlarla, uzun süre baktı sanırım bana. Ve sonrada yaklaştı kokusunu duyabiliyordum babamdı o, benim canım babamdı, beni öptü, iyi geceler meleğim diyerek yanımdan ayrıldı ama ben açmadım gözlerimi.
Çok sessiz konuşuyorlar, duymak için başımdan yorganı çektim, babam bulamadım bugün de dedi, hasan amcaya da gitmiş oda bir şey yapamam demiş, neydi acaba. Gelirken bahçe de asiye teyze kira istemiş, babam giller kiramızı da vermemişler. Ben bilmeden ağlamaya başladım ama sesim çıksın istemiyordum. Meğer babam, benim babam işsizmiş, çıkarmışlar onu işten bulamadığım dediği işmiş, her gün iş için dolaşıyormuş. Bizim paramız yokmuş, hem de hiç yokmuş.
Gündüz gelen adamlar elektriğimizi keseceklermiş yarın para bulmazsak, asiye teyzede veremeyecekseniz evden çıkın demiş, ama biz, biz nerde oturacağız, annemin ağladığını duydum bende iş arayayım yarın diyordu, buluruz bak göreceksin en kısa zamanda buluruz, kessinler elektriği karanlıkta otururuz, ben asiye ablaya derim az daha bekler bizi diyordu.
Onlar gibi bende ağlıyordum, hepimiz sessizce ağlıyorduk, ama benim param vardı. Karne param vardı bayramda komşular vermişti onlar vardı, kaç gündür babam okula giderken para vermiyordu ama eskiden verdikleri vardı. Yatağımdan kalktım, kumbaramı aldım, salondaydılar annemle babam, annem başını babamın omzuna koymuştu, beni görünce şaşırdılar, hem bana bakıyorlar hem de elleriyle gözlerindeki ıslaklığı siliyorlardı. Baba dedim benim param var. Kumbaramı gösterdim, babam gel kızım dedi ellerini açtı gittim sarıldım annemde bize sarıldı, özlemişim. Aneminde babamın da kokusu çok güzeldi.