İşin Zor Kızım

Erdoğan ISIR

Seni zorlukları alıştırdık değil mi erken yaşta. Bazen belki de sen, sen olduğun için isyan ediyorsun odana çekildiğinde, ben daha çocuğum bunca yükü sırtıma neden vurdunuz diye. İsyan etsen de, sende bize hak veriyorsun içten içe, ayakta kalmanın ve kurda yem olmamanın yolu bu.

Lakin bu ülkenin bir geleneği var ya çoban olacaksın ya da koyun, davar sahibi ise bizden olmayacağını ilkokul yolunda sende anladın. Ve başladın ders, sınav maratonuna. Bizde isterdik bahçede gönlünce oynamanı, sokakta arkadaşlarınla koşturmanı. Hele izlemesi mükemmel olurdu. Çamurdan ev yapma şansını da bulamadın, ağaçtan düşüp de bir yerinde kanamadı, kaç kez ip atladın acaba, hiç beş taş oynadın mı? Ya da beton üzerine eğri büğrü çizgileri çizip seksek oynadın mı? Seninle çizgi üzerinde taşı kaydırma yarışı yapmak isterdim, yapabilir miyiz sence şimdi, benim saçlarıma beyaz yıldızlar düştü çünkü. Gülerler değil mi? olsun biz yapalım be kızım.

Çocukluk anılarında kalem ve kâğıt, test maratonu oldu.
Çabalasak ta kızım, bilmiyoruz gelecekte bizleri nelerin beklediğini, bilinmezliğe yelken açtık sadece. En iyi derecelerle bitirsen de bu zamanda görünmez eller hakkını gasp edebilirler. El etek öptürmedik ki nasıl öpüleceğini bilelim. Birçok vasiyetin var diye sızlandığını biliyorum kızım. Kızma, bir tane daha ilave et, sen sen ol haklıysan, hakkını savun. Hiçbir işinde torpil kullanma, hak kiminse, hak edenin olsun.

Kızım, her şeyim, yüreğimin güneşe bakan yüzü. Yaşam diye sınavları öğrettik size. Suçlama kızım bizi, başkaldıramadık kaderimize, boyun eğdik. Doğru bu sandık. Bilemezdik ki hayatın sınavdan ibaret olmadığını. Diyemedim yaşamın tadına var, yaşını bulunduğun yılda yaşa diye. Bir an önce büyü, yola erken çıkarsan tez varırsın sandık. Hayallerimizi ise hep yarına ve haftaya erteledik, gelmedi ama bir türlü o günler. Seninle haftaya bisiklete bineriz, olmadı. Yarın akşam kol kola gezeriz olmadı. Bu gün pikniğe gideriz oda olmadı. Yarınlar gelmedi bir türlü kızım, zamanımız çok sandık, giden günlere aldırmadık.

Rüyalarını sınavlar süsledi, yeşillikleri ve mavilikleri ise göremez oldun. Suç bizim kızım. Biz senin her daim çocuk kalacağını sandık. Yarınlara erteledik seninle güzellikleri paylaşmayı. Üzülsek de boyumuza erdin, fikirlerinse bizden hep uzun oldu. Bizden daha iyi, sık dokur oldun hayatı, sınavın geleceğinin parçası olduğunu beynine kazıdın.

Biz hata ettik kızım. Başarılı olsan da olmasan da kızımızsın, senin güzelliklere layık olduğunu bilsek de kaderimiz de ne varsa razıyız. Sen çabaladın, bizden daha çok istedin. Yeter kızım çık sokağa, doya doya koş, zıpla, düş, gül bilinmezliklere bakarak. Tatilin muhteşemliğini hisset, içine sindir. Yaşının yılını yaşa, bizde ebeveyn olarak sana eşlik edelim. Ve söz sana kızım, ilk yağmurda kol kola girip senle doya doya ıslanacağız. Islansak da yüreklerimizde güneşlerin açacağına inanıyorum. İşin zor kızım babalığı da sen öğreteceksin bana. Öpüyorum kızım.