Bilek Güreşi

Ali Haluk PEKTAŞ

Bir yazı hazırlamıştım geleceğimiz olan çocuklarımızla ilgili… Lakin son zamanlarda meydana getirilen ! olaylar midemi bulandırdı , yayınlayamadım gündemle olan ilgisizliğinden… Bin dokuz yüz elli sekiz yılından beri seyretmekten bıktım bu filmi … Sadece oyuncular değiştirilerek çevrilen kopyalar… Çocukluğumda mahallelerde dolaştırılan afişlerle reklamı yapılan ; bu akşam “terzi Ali’nin” hanında saat sekizde … diye borazancının ilan ettiği, Göynüklü “sinemacı Hayrettin’in” sinemasında oynatılan üçüncü sınıf , başlarken sonunu tahmin ettiğin malum Yeşilçam filmlerini seyreder gibi gına geldi artık…Yarım asır geriye sürüklüyor beni günümüz olayları…

Bin dokuz yüz elli sekizde öğrendim parti kavgalarını “İstanbul radyosu ajans haberleri”nden.Üç radyo vardı o günlerde ülkede haber iletişimini sağlayan:Devletin Ankara, İstanbul ve İzmir radyo istasyonları.Her evde olmasa da , evlerde ve kahvelerdeki günün en teknolojik aracı, düğmesini açtıktan bir buçuk dakika sonra ısınan lambalarıyla “sahibinin sesini ! ” dinletmeye başlayan radyolar.Ama ne olursa olsun , dünyada ve ülkemde olup bitenleri ,sahibinin istediği gibi de olsa o iletiyordu bize…Önemliydi “ajans haberleri”…İki parti vardı ülkeyi yöneten.İktidar olan DP (Demokrat Partisi) ve muhalefet olan CHP (Cumhuriyet Halk Partisi).CHP genelde memurların ve elit tabakanın partisi idi.Her zaman bir puan önde çıkardı sahaya… Çünkü Atatürk’ün kurduğu parti olarak sunulurdu topluma. Atatürk’ün CHP nin amblemi olan altı ok rozetli resimleri süslerdi “çivit mavisi “boyalı duvarlarını “halk partililerin”.Yanında da İsmet İnönü resmi.İki partinin ve taraftarlarının savaş alanı gibiydi ülke. O günlerde fark ettim muhalefet olmanın amacının, yanlışları doğrultmak, eksikleri söylemek değil devletin yaralanması da olsa,iktidarı yıkmak olduğunu…Bunun karşısında, iktidarın da aynı hırsla yanlış hamleler yaptığını…

İstanbul’un karıştığını,üniversite öğrencilerinin hükümeti protesto eden yürüyüşler yaptığını,İstanbul Üniversitesi rektörü Sıddık Sami Onar’ın ( soyadına uygun ülkeyi onarmak için) cübbesiyle önde , arkasında ( ulemâ heyeti) profesörleri ve arkalarında öğrencileri ;hürriyet nümayişleri içinde bilinçli vatandaş olmanın ilm-i siyasetinin caddelerde ameli olarak tahsilini öğrettiklerini bu ajans haberlerinden öğreniyorduk !.Bu kargaşa karşısında iktidar, güçlülüğünü ispat için “vatan cephesi” adında bir cephe açtı "halk partisine" karşı .Her gün ajanslar ,onlarca arkadaşıyla “vatan cephesine” yani DP ye iltahak eden (katılan) vatandaş ismi okuyordu.Çetele tutulsaydı ülke nüfusu sayılırdı !..Bir ortaokul öğrencisi olarak ben inanamıyordum.Ama taraftarları alkış tutuyordu…Daha sonra kavgalar başladı polisle. Taşlı sopalı çatışmalar.Bu oyunlara CHP bütün gücüyle yükleniyor, az kaldı yıkılmasına düşüncesi senaryoyu daha süslü hale getiriyordu…

Üniversite öğrencileri ve polis-jandarma çatışmasında Turan Emeksiz isimli bir öğrenci öldü.Arkasından gelen ihtilal sonrası,”hürriyet şehidi “ olarak ülkenin birçok yerinde olduğu gibi Geyve parkına da “Turan Emeksiz Parkı” adı verilerek şehadeti ebedileştirildi !..Ne yazık ki bu ebedilik bu günkü nesle erişemedi...Tarih hükmünü kendisi koyar ancak...

İki partinin bilek güreşi olanca hızıyla devam ediyordu.Kol kırılsa da önemli olan rakibi yıkmaktı.Bugün olduğu gibi,hemen hemen toplumun büyük çoğunluğu sadece bileklere kilitlenmiş sahibini görmüyor kimdir !?...Çünkü gücün hareketi orada. Yatacak iki bilekten biri, dikkatler orada toplanıyor.

Bir sabah,Ankara radyosundan kalın ve tok sesli bir subay Türk Silahlı Kuvvetlerinin yönetime el koyduğunu ilan ediyordu. 27 Mayıs 1960 tarihini gösteriyordu takvim yaprakları ; albay Alparslan Türkeş’in “Milli Birlik Komitesi” kararlarını radyodan okuduğunda.Kısa süre sonra Komite ile arası açılan Türkeş’in sefaret göreviyle uzak doğuya sürüldüğünü işittik.İhtilal şey (inkılap) içi kavgalar vardı , Kırılan kol yen içinde saklanmaya çalışılıyordu ; galip görülenin taraftarları dışarıda bayram yapsa da...(Taraklıda da "çalgı tutarak" halay çeken "sadık halk partililerin" oyununu seyredenlerdenim)

Ertesi yılın tarih kitaplarının arkasına bir forma eklendi acilen;27 mayıs İnkılabı diye.Öğretmenlerimiz inkilap ve inkılap arasındaki farkı özene bezene öğrettiler bize.(merak edenler araştırsın bu farkı) İçinde yaşadığımız birkaç yıl tarih dersi olarak öğretiliyordu bizlere...Okuduğumda ben hangi ülkedeydim acaba diye çok düşündüm…Yıllar sonra tarihçilerin tespiti olarak söyledikleri “Gerçek tarih yaşandığından yüz yıl sonra yazılır” sözünün ne kadar doğru olduğunu öğrendim…Resmi devlet radyoları bu sefer yeni sahibinin sesini yayınlıyordu ajanslardan.

Yassıada’da toplanmıştı bütün iktidar mensupları ve yakın siyasileri.”Yüksek Adalet Divanı” adıyla maruf en yüksek adalet mahkemesinin önünde radyolardan naklen yayınla hesap veriyordu “vatan hainleri”!.Günün başbakanına örtülü ödenekten (devletin gizli kasası) metresine nasıl külot aldığının,Afgan kralının hediye ettiği köpeğe örtülü ödenekten nasıl mama alındığının hesapları dahi soruldu “yüce adaletin” ! tecellisinde eksik kalmaması için…Baskının,şiddetin,ülkeyi uçurumun kenarına getirmenin hesabını ! başbakan ve iki vekili canlarıyla idam sehpasında ödemişlerdi.Ve ”Yüce adalet” tecelli etmiş,cinayetlerin başını çeken Kabil gibi yargının katli de “Yüksek Adalet Divanı”nın eliyle becerilmişti…Yıllar sonra itibarların iade edilmesi ve adalet adına özür dilenmesi maktule hayat veremedi ne yazık ki .O gün başlayan yargı katli,Kabil ile başlayan cinayetlerin devam etmesi gibi ,katilde hayat buldu !

O tarihten bugüne,aynı senaryonun versiyonları olarak hep perdeler açıldı kapandı.Bu kaçıncı perde ? Her perdeyi detayına kadar yaşayan , bütün parti ve ideolojik düşüncelerin uzağından gözlemlemeye çalışan biri olarak gördüklerim ve yaşananlar , ruhsal kramp yaşatacak kadar üzüyor beni...

Yakın arkadaşlarım hatırlarsa yedi yıl evvel bugün olanların tahmini haberini söylemiştim.Çağa uygun detay ve ritüelleri ne kadar girift olsa da ,sonu bilinen bir Yeşilçam filminin başlangıcı... Bu bilek güreşinde hangi kol yatarsa yatsın devlet çolak kalacak,galibiyet bu güreşin durdurulması ancak...