Kaçmadık Burdayız, Onurumuz ve Namusumuzla

Erol AFŞAR

Seviyemiz ve kişiliğimiz, seçim sonuçlarına fanatik taraftar mantığı ile yaklaşmamızı engelliyor.
O bakımdan ‘oh nasıl geçirdik' veya tersi tepkilere gülüp geçer, hayata ve olaylara bu gözle bakanlara da ancak acırız.
Yazımızı günün belli bir saatinde gazeteye göndermek zorunda olduğumuz için, seçim ertesi ilk yazımıza bakıp ‘dersini aldı, tabi ki artık bilim takılacak' diyenlerin zekâ seviyeleri, sevdamızın, mücadelemizin, derdimizin pazara kadar değil mezara kadar olduğunu anlamaya yetmez.
O dangalakların büyük bir çoğunluğu, bizi de kendileri gibi körkütük fanatik sandıkları için neden muhalif olduğumuzu kendi kıt akıllarıyla yorumlarlar, haliyle yanılırlar.
Yanılmak ve yanılgıdan kaynaklanan zan ve zandan kaynaklanan kul hakkı çoğunun umurunda değildir.
Aklı olan veya olanı birilerine kiraya vermeyen herkes şunu düşünür;
Bu satırların yazarı MHP'li ve Ülkücü…
Dolayısıyla 1999 seçimlerinde MHP'ye oy verdi.
Ama içinde oy verdiği partinin de olduğu hükümete, en ağır cezalara çarptırılma ve eski dostlarıyla düşman olma pahasına muhalefet etti.
Oysa, iktidarın bir ucundan tutabilirdi.
Mücahitlikten müşahitliğe, müşahitlikten müteahhitliğe terfi edebilir, malı götürebilirdi.
Bahçeli ve kurmaylarına ‘susturamadınız şu iti' dedirtmek yerine yalakalık yapar, iktidar nimetlerinden istifade edebilirdi.
Yapmadı…
Hem 57. Hükümete hem de 28 Şubat sürecine muhalifliğinin kendisine kazandırdığı itibarı ranta tahvil edebilir, gözünün önünde kurulan ve her aşamasında bir nevi fahri danışmanlık yaptığı AKP'ye girer ve şimdi birilerinin yaptıkları gibi malı götürebilirdi.
Muhalefet etmek yerine, iktidar partisinin ilk İl İcra toplantısında ‘eğitim işleri Erol Afşar'dan sorulacak' kararına balıklama atlar, tayin, terfi, torpil yapıp sendikal gücünü ikiye katlayabilirdi.
Yapmadı…
Neden acaba?

Muhaliflik gerçek siyasi anlamda daha çok; yanlışlığa ve haksızlığa karşı karşıt olmakla ilgilidir. İslam'ın çıkış sebebi ve varlık amacı bu ve Müslüman'dan beklenen budur.
Gerçekten idrak eden için dini, siyasi ve sosyal anlamda Müslümanlık; eğriye, eksiğe, yanlışa muhalefet etmek ve ‘aranızda uyaran ve doğruları söyleyenler bulunsun' emrinin gereğini yapmaktır.
Bu yüce din zaten egemen olan bir iyi bir düzene "yandaş" olmak ve onu idame ettirmek için indirilmedi.
Tam aksine bozuk düzene karşı çıkmak yani muhalif olmak için insana Allah'ın elçisi ile vahyedildi.
Biz, muhalifliği bir kenara atıp bozuk düzeni kendine yontanlardan ve o düzeni savunanlardan olmadık.
Hayata ve olaylara işkembeden bakmadık.
İman eder ve inanırız ki, dünya imtihanında insan, haksızlık ve yanlışlık karşısında hak, adalet ve özgürlük değerlerini savunacak bir muhaliflikte olup olmadığıyla test edilir, denenir.
Muhalifliğimizin oy verdiğimiz partiye ve referansı İslam olanlara daha şiddetli olmasının temel sebebi de şudur;
Referansı İslam olmayanlar bir kere yanlıştadır ama misyonunu mukaddes dinimizle ilişkilendirenlerin ve değerlerimizi istismar edenlerin yanlışları kat be kat fazladır.
Günahı, vebali de öyle…
Ve insana yakışan da oy vermediğine bir, oy verdiklerine bin sövmektir.
Sövmeden kasıt tabi ki uyarmak ve engel olmaktır.
Son söz Nuray Mert söylesin. Hani şu iktidara gelmeden önce, referansı İslam olanların, referans aldığı Nuray Mert,
"Tüm teknolojik ve ekonomik gelişmelere karşın, ayrıcalık ve hiyerarşilere dayalı, baskı mekanizmalarıyla korunan insan ilişkileri biçimlerinin sonu gelmedi, sadece yeni biçimler aldı. Hep muhalif olmalıyız, çünkü insan onuruna yakışan, ayrıcalıklar, hiyerarşiler ve bunları korumak için kaçınılmaz olarak kurulan ve korunan, her türden baskı sistemlerinden, onların yerküreyi talan eden siyasetlerinden yana olmak değildir."