Aşk karaya vurdu
Nurcan BİNGÖL
söz vermiştin göz yaşlarımı güneşle aydınlatacaktın
sefere çıkmış yorgun umutlarımı
temize çıkaracaktın mavinin tonlarında
elasında dalgalanan sevdamızı
narin ellerinle kucaklayacaktın
silecektin buğulanmış yüreğimi kum tanelerinde
bir kerede
haddime düşmeden sormadan
selama hasret özlemlerimizin takatinde
ip atlayan hıçkırıklarımı gölgende vuracaktın
oysa şimdi yeniden yeşerdi seninle hayat ışıklarım
yarım kalan geçmişimizin çöpten bacakları
güz yağmurlarının akarsuyunda çoğalacak
demlenen bakışlarımız
giden gitti…
bitti ömür katremizin birkaç sağır kulaçları
ve sen karanlığın loş düşlerine
bir tesadüf kadar yakındın
karanlık umutlarıma tutunan güneşin gözyaşlarını esir aldı..
ne tesadüf üşüdü aydınlığım özleminle, sevdamızın yeşerdiği yerde…
n.altın Bingöl Ereğli sahilinde bir İstanbullu…
