Mustafa İŞCAN Sırrı'nın Kaleminden

Memleket İsterim

Büyük şair Cahit Sıtkı Tarancı 'nın memleket özlemi  ile ilgili şiiri ile yazıma başlamak istedim. Bildiğiniz üzere iş hayatım nedeniyle Kuzey Irak'ın Erbil şehrinde bulunuyorum.  Buraları görünce biz Türkler ne kadar şanslıyız diyorum.  Çünkü bizi yaratan rabbim o kadar güzel bir coğrafyada bizi dünyaya getirmiş ki insanın kendi çabasıyla yapamayacağı kadar bir doğa hediye etmiş.  Ama bir yanımız hep eksik kalmış.  Kıymet bilmek, Doğayı korumak sanki herkesin sahip olduğu doğal bir şey gibi görmüşüz.  

Hele bizim Taraklı şu an gözümde o kadar tütüyor ki  o çam ormanları,  Karagöl, Geyve Taraklı yolu üzerinden gözünüz alabildiğince o yemyeşil orman manzarası 

Hatta hep sizin aranızda bulunduğum sürede üzerinde durduğum o yerel yönetimin çöp döktüğü yer bile bu yeşil sayesinde gizlenmiş oluyor.  Sonra da diyorum ki Taraklı böyle yeşillikler içinde değil de böyle bozkır içinde olsaydı yerel yönetim bu çöpleri nasıl gizleyecekti.  

Bir şeylerin kıymetini bilmek için illa ki kaybetmek mi gerekiyor.  Bana göre kaybetmeden idrak etmek gerekiyor. Onun içinde yerel yönetimin değerli yetkilileri gezilerini Taraklı'ya göre daha güzel yerlerin dışında Taraklı'lıya göre daha kötü yerleri görerek ben bu şehrin güzelliğini nasıl korurum anlayışında olması gerekiyor.  

Maalesef bu çöp dökülen yerde bulunan doğanın kendi içinde yok edemediği özellikle plastik atıklar ve ambalaj poşetleri v. b Taraklı deresinde yüzüyor.

"Son balık tutulduğunda;

Son kuş avlandığında;

Son ağaç kesildiğinde;

Son nehir kuruduğunda;

Paranın yenilecek bir şey olmadığını anlayacaksınız diyordu doğanın en iyi kıymetini bilen Kızılderili Reis Seattle.  

UNUTMAYALIM Kİ;

"DOĞA, İNSAN OLMADAN DA YAŞAR;

AMA İNSAN DOĞA YOK OLDUKTAN SONRA YAŞAYAMAZ"