Ahi Naci İŞSEVER Dobra Dobra

BENİM  ANAM  YOK MU ?

Benim anam yok mu, evvel ahırda,

Belki de gülecek, en son zuhurda,

Kimbilir ne sabır, gel sen de gir de,

O neden hep böyle "soran" kişidir.

Ya inin ya cinnin, bolca olduğu,

Hak'tan da çelinip, aklın solduğu,

Çıldırıp delirip, saçın yolduğu,

Bir başka âleme giren kişidir.

Gün olur, eşyanın tabiyatıyla,

Habibin "er erir" Mir'aç katıyla,

Duyulur söylenir, Burak atıyla,

Bilmeden aklını, yoran kişidir.

Ticaret bilmeden, aklı kârında,

Her zaman kurulmaz "hak" pazarında,

Bir mendil açarak, ömr-ü dârında,

Sonunda hüsranla düren kişidir.

Bir nefes almadan, mâna yelinden,

Ondan beter olası (şıhın) elinden,

Ağarmış saçının, dökük telinden,

Hırka-yı çileyi, ören kişidir.

Türküler okurken, Hak'kın yolunda,

Bir garip iştahtır, tevhit dilinde,

Farzedip Hilâli, an-ı dolunda,

Rubabın telini, kıran kişidir.

Bir o taş bir bu taş, düşkün sekerek,

Ağladı yaş diye, inci dökerek,

Bakıp da derinden, bir ah çekerek,

Durmadan içimi, buran kişidir.

Dertleri içinde erimeyince,

Ki ona, "bak Ana", etraf deyince,

Anlatır anlatmaz, "pişman" yiyince,

Bağrına yumruklar, vuran kişidir.

Yalan de gel Ahi, sevindir yâri,

San ki tüm dostlar, yalandan âri,

İbreten hürmeten, okunsun bari,

Bizi de dillere veren kişidir.

Ahi Naci İŞSEVER