Mehmet Burak Şenol Sesler

KAR

belki duruluğundan,
hep çocukluğu hatırlatır.
kar beyaz fikriyle,
tüm çirkinliği alır.

eşsiz; insan misali,
özeldir her tanesi.
birbirine hiç benzemez,
bir iken kaderleri.

yabandır kardeşine;
düşse de el vermez, 
ta ki yere düşmeden
akıl başa gelmez.

kucaklaşıp sevgiyle,
arzı sarar öperler.
yeri göğü bilince,
aşk içinde erirler.

dilime düşünce biri,
besler yine ümitleri.
budur insanın hikayesi;
ya aşktan erimeli,
ya da erimek için düşmeli!