M. Ali ÇINAR Onuncu Köy

Taraklı'dan Köy Olur mu?

Değerli okuyucularım, yazımın ilk mısralarında şunu belirtmek istiyorum. Bu yazım da sizlerle bazı gerçekleri paylaşırken, derin hislerimi de katarak Taraklı’ yı masaya yatırmak istiyorum. Evet, ameliyatsa ameliyat, pansumansa pansuman yapılsın. Taraklı da yaşayan, Taraklı’ ya gönül vermiş insanları, laf cambazlığı ile onların akıllarını çelerek gelecek neslimize kötülük yapmayalım. Tüm Taraklılı ların kurtulması ve Taraklı’mızın gelişmesi için elimizden ne gelirse yapalım diyorum.  

Önce kısaca Taraklı’ nın kuruluşundan bu güne, bazı bildiklerimizi sizlerle paylaşmak istiyorum. Okuduğumuz tarihten aldığımız bilgiler kısaca şöyle: Osmanlı kurulmadan 4–5 yıl önce Yine Osmanlı beylikleri tarafından alınan yaklaşık 8 yüz yıllık bir geçmişi var Taraklımızın. Osmanlı döneminde 400 yıl ilçe olarak kalmış, Yavuzları Akşemsettin’leri bağrında misafir etmiş ve nice yiğitleri bağrından çıkarmış, yetişen her insanını sanatkâr olarak yetiştirmiş ve her yetişen sanatkâr da kendi işini kurmuş, il ve ilçelerine hizmet vermiştir. Marmara bölgesinde bir ticaret merkezi olarak görevini sürdüren bu hizmette en önde koşan tek ilçe imişti bir zamanlar. Ulaşımın en zor olduğu günlerde, o ticaret işte bu yeşil vadiden, Taraklı’ dan yapılıyormuş. Ticaret yapmak için üretmen lazım, üretebilmen için bilgi lazım. O zamanın, hatta 60 yıl öncenin insanları hangi okullarda okumuş hangi okulları bitirmişti acaba. Herkes şapkasını önüne koysun beyler, ben bir gerçeği sizlerle paylaşmak istiyorum. Bu kafayla bizler küçülmeye, hatta yok olmaya mahkûmuz. Adam oturmuş bir köşeye bu Taraklı tembel, şurada bir yük inecek diyorum adam bulamıyorum diyor. Doğrudur, bu da bir iştir ancak, şunu sizlerle tekrar buradan bir kez daha paylaşmak istiyorum. 15 yıl eğitim gören çocuklarımızın, gece saatlerinde 10–20 YTL arası yevmiyeyle tavuk doldurtmaya göndermek için mi? okuttuk. Sakın beni yanlış anlamayın. İşi küçümsemiyorum. Hele çalışanı hiç küçümsemem. Ama ben diyorum ki, sayın veliler!, sayın yetkililer! bu yıl şu kadar öğrenciyi üniversiteye gönderdik. Öğretmen lisesine gönderdik diye övünüyorsunuz. Ben size şunu soruyorum, mezunlarınızın % kaçı okuyor, kaçı boşta kalıyor ya da okuyamıyor. Birde onların sayısını söyleyin de bilgilenelim. Eğer huzurunuz kaçmazsa… Bunun vebali şuan yetkili olanların üstündedir. Kaçyıldır elimizden ne cevherler gitti, ne yetenekleri yok ettik farkındamıyız. Onlara gereken imkanlar tanınmadan adam olmuyorlar demek, bence kendi çabamızın olmadığının arkasına saklanmaktan başka nedir?

Değerli iyi niyetli Taraklılılar!

Bakın değerli dostlarım, ben Taraklı ya geleli 23 yıl oldu. Beni bilenler şu sözlerimi hatırlasınlar. Çünkü ben her veli toplantılarında bir şeyler söyledim sizlere. Aklınızda kaldı mı bilemiyorum. Gelin şu Taraklı ya bir meslek lisesi açalım. Siyasileri yetkilileri zorlayalım. Çevre köylerimiz dâhil bu soruna kulak verelim dedim. Ancak hiçbir çalışmanın olmadığını, çocuklarımızın sadece aldığı takdir ve teşekkürler sizleri ilgilendirdiğini, sanki bütün çocuklar üniversite okuyacakmış gibi görülmesi maalesef bizleri yanılttı. Ne acıdır ki, bugün yaşadıklarımız, dünkü söylediklerimizi doğruluyor. 23 yılda 2400 mezun veren Merkez Pansiyonlu İlköğretimden üniversite kazananların sayısı 200–300 ler de. Gerisinin %20 si düz lise mezunu. Şu an gözlemlerime göre 7 yaşında okula aldığımız yavrularımızı 15 yaşında, liseyi de okursa 18 yaşında hayatın içine bırakıyoruz. Ve bakıyor genç nesil, çalışsa iş yok. İş kursa bilgi yok. Suçlu kim? Değerli dostlar ben yine diyorum ki, gelin şu meslek lisesini açtıralım. Çocuklarınıza acımadınız. Torunlar çok sevilir derler, gelin onlara acıyın, onları bari kurtaralım. Zararın neresinden dönerseniz kardır. Yoksa bu vebalden kendinizi kurtulamazsınız. Yetkili ve etkili kişilere avazımız çıktığı kadar bağıralım. Çocuklarımıza turistlere hizmet etmeyi değil, ayaklarının üzerinde durmasını öğretelim. Ve turist olarak onları başka ülkelere gönderelim. Hayal bile edemiyoruz değil mi? Çünkü bilgi azaldıkça düşünme küçülür. Gelin yetişen nesil-e imkân tanıyalım. Üniversite okuyacakları yine okutalım. Diğerlerini de meslek sahibi yapalım. Bu da meslek eğitiminden geçer. Sonra gelen turistlere Taraklı’ya ait neyi tanıtacaksınız, Kömürcü Helvalarından başka… Başka meslek kalmış mı? Ardından köy ürünlerimiz… Kendimiz ne yaptık, ne ortaya koyabildik. gençler bunun farkında değil. Anacak iş başa geldiği zaman anlaşılır geçen o boş yıllar. Bunlar gözlerimizin önünde gerçekleşen hadiseller. Birbirimizi suçlamaktan da vaz geçelim. Görevimizi yapalım. Hiçbir yazımda olmadığı gibi bu yazım da da, riya ve şow yoktur.
Rüyalarımızın gerçekleşmesini istiyorsak, önce uykudan uyanmamız gerekir… 

Hepinize saygılarımı sunarken kendi gücünüzün farkına varmanızı diliyorum.