Bahadır DEMİR Cam Buğusu

Cam Buğusunda Yaşanmışlık

İlk cam buğusuna yazmıştım seni. İlk ona anlattım seni, seni nasıl sevdiğimi. Dinlemişti hiç sıkılmadan. Ne güzeldi ismin cam bile kıskanmıştı ismini ‘ay ışığı’ demişti kendi içinden. . Kıskanmıştı; ama yinede kızmamıştı yazmama. Ben ilk defa ona itiraf ettim yalnızlığın ne kadar acı olduğunu… Hep dinledi beni hiç sıkılmadan ama konuşmazdı nedense acaba derdim ne söylerdi konuşsa “ Yeter işte bak bu kadar sevmene rağmen gelmiyor, seni duymuyor, seni istemiyor… Unut onu bak ben yine buğulandım sana yine kucak açtım yaz korkma seni mutlu edecek birini yaz. ben onu da dinlerim…” böyle mi derdi? Yoksa büyük seviyorsun sen onu severken o yanında yoktu. Onun yanında olmasını sevmedin. Sen onsuzluğu sevdin. Onun cismini değil, onun ruhunu sevdin. Ona hiç dokunmadan, onu koklamadan, elini tutmadan sevdin. Bu yüzden senin ona ihtiyacın yok zaten yanında yoktu ki sevdiğin de” böyle mi söylerdi… Konuş diyorum n’olur konuş sende sessizliğe mahkûm etme beni…
Ben ilk defa ona çizdim evimi yani evimizi. Hayallerimi yaşıyordum. Sonra siliyor tekrar buğulandırıp tekrar çiziyordum. Hiç kızmıyordu bana sadece dinliyor kırık dökük cümlelerimi anlamlandırmaya çalışıyordu.. Acaba silerken canı acıyor muydu? İsmini yazıyordum defalarca beğenmeyip tekrar siliyordum. Hayır, buda olmadı, olmadı, olmadı… Hiçbir yazı seni anlatamıyor hiçbir yazı sana yakışmıyordu… Sinirleniyordum okkalı bir küfür savuruyordum zamana seni bana getirmiyor diye… Kafamı cama yaslayıp ağlıyordum şehrin o loş ışıklarına bakarak gözyaşlarım ismini siliyordu camdan. Kızıyordum kendime beğendin mi yaptığını… Keşke diyorum kalbimden de silse korkuyorum artık aşkım madde aşkına dönüşüyor.. :Senin yanımda olmanı istiyorum sana dokunmak seni koklamak varlıgına sığınmak istiyorum… Ben sensizliği sevmiştim gelmeyeceğini bile bile sevmiştim. Bütün YAŞANMIŞLIK ları kıskandıracak kadar
Yurt odasının buğulu camı sana çok şey anlattım ilk sevdalarımı sana yazdım.. Yanılışları, yenilişleri, düşleri… Ne vefalı dostmuşsun sırlarımı sana yazdım hepsi sende kaldı kimse duymadı, kimseye ifşa etmedin sırlarımı biliyorum. Bedenim uykuya yenik düşüyor. Ben ranzama giderken şehrin ışıklarının yansıdığı buğulu camda son yazım Ay ışığım SENİ SEVİYORUM değmeyeceğini, gelmeyeceğini bile bile

Platonik Aşka Yazılar…