M. Ali ÇINAR Onuncu Köy

Bitirilmeyen Kavga

Evet değerli dostlar,

22 milyon km. kare de hüküm süren bir imparatorluğun çocuklarıyız hepimiz. Şöyle bir anlık düşünelim. O zamanlar her şeyin her çeşidi en ilkel olan bir dönemde, o birliği nasıl kurmuşlar ve nasıl yaşatmışlar. Bu gün üzerinde yaşadığımız topraklar kadar olan yerleri muhtarlar idare ediyorlarmış. Ne oldu bizlere, nedir bu kavga, yıllardan beri sürüp gidiyor, bitmiyor bitirilemiyor. Dün sağ- sol bugün başka bir yol, nedir Allah aşkına bu olup bitenler. Sağduyulu her insan bu olup bitenler karşısında uzun uzun düşünmesi gerekmez mi? Bu işten nemalananlar var ki bu kavga devam ediyor. Ya da bizi değişik oyunlarla tarihin derinliklerine bir daha çıkamayacak şekilde gömmeye çalışıyorlar. Bir çadırdan üç kıtaya ulaşmış yolculuğumuz hangi şartlarda sürdürülmüş, bu gün bizler hayal bile edemiyoruz. Bir çadırdan üç kıtaya ulaşmanın amacı neydi acaba. Nasıl bir yol ki, hep ileriye gidilmiş. Ne zaman bozulmaya başlamış ve sonunu nasıl getirmiş. Altı yüz yıldır nasıl bir arada kalmışız şimdi ise neden barış yok. Peki, ne oldu da ricat başladı. Sonra da bölmüşler, parçalamışlar bizleri. Şimdi ufalıyorlar. Bu topraklarda bin yıldır kardeşçe yaşamış insanları şimdi birbirine düşman eden ne? Önce böldüler, parçaladılar şimdi yutuyorlar. En acısı da bizi birbirimize yediriyorlar. Ufkumuz daraldı. Değerlerimizle birlikte yolumuzu kaybettik. Üç kuruşluk menfaatlerin esiri olduk. Tepeden baktık birbirimize. Öteledik. İteledik. Halkımızın emeğine değer vermedik. Onların istek ve arzularını kulak ardı ettik. Hani kardeştik, barışta, bölüşte, kaderde ve kıvançta beraber olacaktık. Olamadık öyle değil mi? Her şey lafta kaldı. Söyleyen başkası için söyledi. Dinleyenler de başkaları için dinlediler. Rabbena hep bana dedik. Her kesim yaptı bunu. Doymadı, doyuramadı aç gözünü. Kefenin cebi yok dedi, yastıkları doldurdu. Paranın ne önemi var dedi, kasalarını doldurdu. Çalıştırdıkları insanları asgari ücret denilen ve kendileri belirledikleri miktarla yetinmelerini tavsiye ederek emeğin karşılığını yok ettiler. Tavsiye edenlerin bir gecelik harcaması bile değildi verilen miktar. Kira ödeyecek, çocuk okutacak, yaşayacaktı işte. Ülkemizin pastası belli... Bu pastanın % 95 ni, % 5 i yiyor. % 5 ni de % 95 şi yiyor. Rahmetli Necip Fazıl Kısakürek dememişimiydi :
 “ Allah’ın on pulunu, paylaşadursun on kul,

Bir kişiye tam dokuz, dokuz kişiye bir pul,

Bu taksimi kurt yapmaz kuzulara şah olsa,

Yaşasın kefenimin kefili kara borsa”.

Evet değerli dostlarım. Sermayeyi tabana yayamadık. Hoca verdi talkını, kendi yuttu salkımı. Olacağı buydu. Sonra da dönüp neden rahatsızsınız diyebiliyoruz utanmadan. Çoğu insan işsiz... İşi olanların da geçimi ise zor bela gidiyor işte. Siyasetçilerimizin verdiği sözlerini davranışları ile her gün yalanladılar. Güven duygusunu yitirdiler. Bu işler cami vaazlarıyla, sokak nutuklarıyla olmuyor beyler. İnsanımız gerçekleri ifade edemiyorsa bunları yaşamıyor değil, biliyor her şeyi sizlere anlatamasa da yanlışlarınızı görüyor ve çareler bekliyor. Onun için diyorum ki, geleceğe hep beraber yürümek ve bu topraklarda mutlu bir yaşam sürmek istiyor isek, önce paylaşmayı bilelim. Müslüman yığdığı malların değil dağıttıkların sahibidir. Kurban bayramını bile et bayramına çevirdik. Yıllık kavurmalarımızı, sucuklarımızı hazırladık. Kurban fakir fukaranın hakkıdır. Onu bile yapamaz hale geldik. Allah’ın mülkünden kazandık; Allah yolunda harcayamadık. Tükenir sandık. Topladık yığdık, isteyene de Allah versin dedik. Sonrada huzur aradık. Ne oluyor bu insanlara diye birbirimize laf sokuşturduk. Sen pabuç gibi köfteleri atıştırırken fakirin karnı doymuyor ki. Sonra da sokaklarda yürüyemez olduk diye şikâyet ediyoruz. Yarın evlerde de huzur kaçacak. “zenginin malının içinde fakirin hakkı vardır” (ayet). Sabır ve şükürle karın doymuyor beyler. Bu gün böyle, yarın ne olacak bende bilemiyorum. Onları da torunlarımız yaşayacak haberiniz olsun.

Sonuç olarak diyebilirim ki, özgür bir düşünce, özgür bir yaşam, emeğin karşılığı, bölüşümde adalet ve birazda tok gözlü olmaya çalışır isek hatalar azalır kanaatindeyim. Aksi halde hepimizin huzuru bozulur ve bu güzelim ülke yaşanmaz bir hal alır diyor hepinizi saygılarımla selamlıyorum.