Dr. Dursun Bostancı Sakarya'dan Sesleniyorum

Doktorluk Bitti

1975 yılında başlayan meslek hayatımı artık noktalama kararı aldım.

Diyarbakır,Erzurum,Elazığ,Ağrı,Silvan

Ardından Sakarya'ya gelip,

Devlet hastanesi,Toyota,Pamukova,Geyve Devlet hastanesi,

Bir özel hastanede 5 yıl,

Türk Kızılay'ı kan merkezinde 3 yıl,

yaklaşık 2,5 yıl da işyeri hekimi olarak.

Toplam 45 yıl.

Şöyle bir düşünüyorum.

Zaman su gibi akmış.

Bu mesleği yapmam için olanak sağlayan devletime borcumu ödemişimdir gibi geliyor.

En son çalıştığım iş yeri hekimliğinden de ocak ayı itibarıyla ayrıldım.

***

Yıllarca her an çağrılma olasılığı ile,

Gecenin geç saatlerine kadar neredeyse kravatı bile çıkarmadan,

Hazır olmak için pijama giymeden beklemek,

Muhtemelen de neredeyse her akşam veya gece

Ya hastaneye,ya başka hastaya çağrılmak ve gitmek 

Mesai saati bittikten sonra geç saatlere kadar muayenehane de hasta muayene etmek,

Yani sabahın sekizinden akşamın neredeyse 10 una kadar süren çalışma.

Hele uzunca süre Elazığ'da,Ağrı'da, koskoca vilayette tek cerrah olarak çalıştığım günler.

***

Mesleğimi sevdim.

Zaten sevmediğin işi boşuna yaparsın.

Yaklaşık 15 bin civarında ameliyat yapmış olmalıyım.

Kurtaramadığımız hastalarımızla ömrümüzden ömür yendi.

Önce Allah,şifa bulanlarla mutlu olduk.

Hiç bir şeye özlem duymadım meslek hayatımda ama,

Bir tek çocuklarımın nasıl,ne çabuk büyüdüklerini göremedim,anlayamadım.

Onlarla birlikte dolu dolu yaşayamadım.

Bir tek bu kahreder,düşününce içim sızlar.

***

Şimdilerde,tek evladım araştırma hastanesinde doktor.

Görüyorum,

Çalışma şartları oldukça düzelmiş.

Kim ne derse desin,

Yıllar öncesinin, o doktora da,hizmet alana da yakışmayan ortamları yok artık.

Her şey düzeldi mi?

Hayır.

Ama bundan 30 yıl öncesiyle mukayese bile edilmez.

***

Allah ömür verirse,bundan sonra yaşayamadıklarımı telafi için,

Misafircesine yaşadığım evde,

En az benim kadar yorulan,kahrımı çeken eşimle,

Trafik kazasında kaybettiğim kızımın yerine saydığım (gelinim) gerçek kızımla,

Mesleğimi devretmekten büyük mutluluk duyduğum,

Hizmette eksik bıraktıklarımı tamamlayacağından emin olduğum oğlumla,

Ve bize verdikleri yaramaz,dünya tatlısı torunumla dolu dolu yaşamak tek dileğim.

Bundan sonra sade vatandaş,

Adının önünde bir sıfatı olmadan,

Rabbimin verdiği ömrü tamamlamak dileğim.

Şükür ki mesleki olarak vicdan azabı duyup beni rahatsız edecek

Bilerek bir hata yapmadığımı zannediyorum.