Abdurrahman ZEYNAL Kalem

140 Yıldır Kavga Ediyoruz

Osmanlının son döneminde başlayan kavgalar devam ediyor. Sanırım etmeye de devam edecek.

Karlofça(1699) ile başlayan mağlubiyet seyri bu süreci tetikledi. Ancak belirgin hale gelmesi Jöntürklerle oldu.

Jöntürkler yıkılışı görüyor, çare arıyor ve işin merkezi olarak Paris'i seçiyorlardı. Ceditçiler, Cedelciler kavgayı devam ettiriyorlardı. 

Günün birinde ittihatçılar, İtilafçılar çıktı. Kavga dehşetti. Öyle ki Trablusgarp, Birinci ve ikinci Balkan mağlubiyetleri, Edirne dahil balkan topraklarını kaybediş. 7 milyon insan yerlerinden yurtlarından edilmişti.

Bu mağlubiyette siyaset-ordu çatışması, ittihatçıların devlete hakim olması ve subayların, paşaların tasfiyesiyle sonuçlandı.

Derken Birinci Dünya Savaşı ve 30 Ekim 1918 yılında Mondros ateşkes anlaşmasıyla Osmanlının tabutuna çivi çakıldı.

1919'da başlayan Kurtuluş Savaşı dışta Yunan'ın Sakarya'ya dayanması, diğer yandan iç isyanlar ve daha neler. Kavga kavga..

Savaş kazanılmış yeni sistem oluşturulurken taraf ve karşı taraflar birbirine girmiş. Sancılar devam etmiş. Paşalar kavgası bu döneme hakim olmuş. Kavga kısa sürmüş...

1945-60 arası NATO ülkede yapılanırken işler başkalarının kontrolüne girmiş, artık kavga görünürde Menderes, Bayar ve İnönü arasında olmuş gibi gösterilmiş, bu fırsattan yararlanan ABD ülkeye iyice yerleşmişti.

Sonuç Menderes ve arkadaşları asılmış, ülke yeni sıkıntılara sürüklenmiştir. 1960-1970 arası sağcı- solcu, ilerici-gerici kavgaları devam ederken Deniz Gezmiş ve arkadaşları asılmış, Kıbrıs'a çıkılmış ve kavga Demirel-Ecevit - Türkeş ve Erbakan ve onların yönlendirdiği kitleler arasında geçmiş, onbinlerce insanımız heder edilmiş, ölmüş, öldürmüştü. Ama ABD ve Batı bu olaylardan hep kârlı çıkmış.

1980 Kenan Evren ve arkadaşları yönetime el koymuş, binlerce insan hapishanelere doldurulmuş nispi bir sessizlik süreci yaşanmış, birden PKK denen ve halen devam eden ihanet şebekeleri bu sessizliği bozmuş, kavga bir başka boyuta taşınmıştı.

1990'ların ortalarına özellikle sonlarına doğru yani 28 Şubata doğru irtica ve benzeri görüşler ekranlara taşınarak yıldırma politikası estirilmiş, böylece bu durum kavganın bir başka boyuta taşınmasını sağlıyordu. 

Toplum mühendisleri aslında boş durmamış, ülkeyi dizayn etmek için 2008 yılında kavgayı; bir zamanlar kavganın tarafı olma iddiasındaki askerlere karşı yürütmeye karşı yapmaya başlamışlardı. Ay Işığı, Yakamoz, Ergenekon süreçleri ekranlardan ve sabahın erken saatlerinde yapılan operasyonlar TV ekranlarından gösterilerek beyinler mefluç edilerek, Paşalar hapishanelere dolduruluyordu. 

Deniz kuvvetleri yara almıştı. Dünyanın en iyi donanmasına sahip deniz kuvvetleri hareket edemez olmuştu.

Derken Siyasi iktidar ile dün ortak oldukları, adına cemaat denen(FETÖCÜ) yapıyla 17- 25 araklık sürecinde kavga başlamış, akabinde kopmalar ciddi boyutlara gelmişti. Başbakan "inlerine gireceğiz" dedi. Ve girdide....

Artık darbe olmaz , olamaz dediğimiz anda birden 15 Temmuz 2015 gecesi Türk Tarihinde tam bir ihanetle karşılaştık. Kavga devam ediyordu. Yüzlerce insan kurşunlara hedef oldu. Meclis bombalandı. Tanklar yürüdü. 

Acılar devam ediyor, Türkiye Cumhuriyeti; Suriye'de PYD, YPG, IŞİD'le karşı karşıya gelirken 34 yıldır PKK ve onların arka plandaki ağa babaları uçaklarla bu teröristlere silah ve malzeme atıyordu. Böylece kavga sınır ötesinde devam ettiriliyordu. 

2017 yılında kavga başka alanlara yansırken, geçen 130-140 yıllık tarihimizdeki kavgalar zaman ve mekan hariç esastan devam ediyordu.

Bundan çıkış nasıl olmalıdır...? Şimdilik bunu gören ve düşünene rastlamadım... Anlaşılan kavga devam edecek gibi...