Dr. Dursun Bostancı
Sakarya'dan Sesleniyorum
Bir Anadolu Hastanesi
Yıl 1981
Elazığ Devlet hastanesinde çalışmaya başladım.
İlk görmek istediğim yer ameliyathane.
Zira günlerimizin çoğunun geçeceği yer orası.
Ahşap kapılı,dışarıyla irtibatı olmasın diye pencereleri kilitli
Yıllar önce bayaz renge boyanmış olduğu tahmin edilebiliyor.
Personelle tanışıyorum.
Ameliyat hemşireleri karşılıyor beni.
Anesteziyi kim veriyor diye soruyorum.
"Esma" diyorlar. Kim?
Esma anestezi teknisyeniymiş. Başka..
"Bir de Ahmet bey var" diyorlar.
Kadrosu anestezi teknisyen yardımcısıymış.
Anestezi teknisyeni Esma hanımdan başka anestezist yok.
Uzman?
Şimdiye kadar tarihinde anestezi uzmanı olmamış hastanenin.
Esma hanım çok cevvaldir diyorlar.
Sonradan öğreniyorum
Esma hanımı bir tek evlendiği gece çağırmamışlar hastaneye.
Tek olduğundan gece gündüz hastanede.
Normal ameliyatların dışında
Acillere de o girmek zorunda.
Hastanede birkaç cerrahi branşta doktor var.
Hepsi Esma'dan medet umuyor.
Ama günün 24 saati can mı yeter.
"Ahmet bey de anestezi verebilir" diyor Esma.
"Ben ona öğrettim" diye ekliyor.
Ahmet,teknisyen yardımcısı.
Görevi anestezi makinelerini temizlemek,
Ameliyat için hazır tutmak.
Gün geliyor Ahmet veriyor anesteziyi.
Ama ne ameliyatlar yapılıyor
Guatr,safra kesesi,mide,barsak dolaşması,Aciller...
***
Yoğun bakım ünitesini soruyorum.
O da ne der gibi bakıyorlar.
Elazığ vilayetinde yok yoğun bakım.
***
Şu anda olan uygulamaları görüp,
Dönüp de o günleri hatırlayınca
Esma'nın Ahmet'in,Ameliyat hemşirelerinin
Servisimde çalışan aynı ortamı paylaşan hemşirelerimin
Birer cesaret abidesi,kahramanlar olduğunu görebiliyorum.
Her türlü riski göze alarak verilmeye çalışılan hizmet,
Gerçekten olağan üstü bir şeydi.
Bu anlattıkların da öyle tarih kitaplarına kadar uzanacak
Eski şeyler de değil.
Sanki dün...
***
Ama Anadolu'da olan herhangi bir hastane işte böyleydi.
Yoktu birbirinden farkı.
Şimdi...
Şu anda durumu görüyorsunuz.
Vatandaş olarak da
Sağlık personeli olarak da
Şikayet edilecek bir şey varsa
Söyleyin paylaşalım.
#
