Turgut Çakır
İnsanlık Güneşi
Çakır Pınarı
Yayın:
Güncelleme:
Nerede?
Çakır Pınarı denilen yerde
Bir pınar var akar da akar
Sağımda güneş solumda ay
İkisi de birbirinden güzel
Bir ses yankılanıyor uzakta
'Kendini bil'
Doğru kendimi bilmem gerek
Bak şu adama dileniyor
Bak şu adama dolmuş parasını vermiyor
Sürücü kızıyor, bağırıyor
Dolmuş parasını alamıyor
'Herkes kendi günahını taşır.'
İyi güzelde şu dolmuş parası
Geçelim bunu
Birisi daha biniyor
Önce süzüyor, elinde küçük küçük kitaplar
Sonra nutuk çekiyor
Ama ne nutuk
Bakıyorum avanak avanak
Adam da bana bakıyor
Geç yiğidim geç
Ne demiş Pir Sultan Abdal
'Sen seni gör, elin ayıbını görme'
Birisi daha biniyor dolmuşa
Yaklaşıyor birine, yavaşça oturuyor yanına
Benim düşmanım çok, sevenim yok
Konuşma benimle bir daha diyor
Adam şaşkın şaşkın bakıyor
Vela havle çekiyor
İşte insan
Nerede?
Yanıbaşında
İnsan
kimi kaçık, kimi deli
Kimi sapık, kimi hırsız
Kimi de dilenci, kimi de saldırgan
Tencere yuvarlanmış kapağını bulmuş
Ne diyeyim bilmem ki
Ne dersen de
'Her ağaç kökünden çürür'
Evet 'Her ağaç kökünden çürür'
İnsanda ağaç gibidir
O da aklından çürür
İşte insan
Çalışır didinir çabalar
Göz nuru döker
Eser bırakır eser
Bir ses yankılanıyor uzakta
'Kendini bil'
Sadi şöyle seslenir: 'Bazı insanlar, koca evreni bilir, kendilerini bilmezler.'
Ağaç kökünden çürür
İnsan aklından çürür
'Kendini bil'
Çakır Pınarı güneşi gitti gidiyor
Ardından iki genç bakıyor
İkisi bir arada 'arifberfü'
Osman Bey'in ayak izlerini arıyor
Bilecik'te
#
