Mustafa Özbilge Dıngılım

Taraklı'da Köprü Üstünde Bir Zaman...

Küçük neş'eli bir su akar kasabamızın ortasından. Değirmen harkıdır bu. Üstüne inşâ edilmiş muhtelif değirmenlerden dolayı Deymen Suyu ismini almıştır.

Savaklar vardır suyun kenarlarında. Bahçelere açılan bu savaklar, mecrâlarından fışkırarak kasaba için hayat kaynağına dönüşmüştür. Şimdilerde ehemmiyetini kaybeden bahçeler, derenin keyfini kaçırmış gibiyse de kurumamış dere, hâlâ bir deredir.

Çamaşırhâneler vardır bu suyun üstünde. Ocaklarında çivit kokulu büyük kara kazanların kaynadığı, etrafında kadın ve çocuk seslerini çınlatan "doncak" ismiyle müsemma bu mahallerin birkaçı, bazen halı yıkamak için kullanılıyorsa da şimdilerde faâliyetlerilerini büsbütün yitirmişlerdir. Ahşap olanları da yıkılıvermiştir.

Küçük köprüler vardır, tahta köprüler... Bir kısmı bugüne ulaşamamışsa da, taştan ve betondan bu köprüler, iki küçük adımın büyük vasıtası olmuş ayak diremektedirler zamana; burayla orayı, öteyle beriyi kavuşturmak için.

Zaman, suyun şeffaflığıyla belirsiz; akıcılığı ile geçişken olduğundan mıdır, hep suya teşbih edilir. Zaman mefhûmundan uzak sandığımız bir çocuk dahi kendi kendine bu soyut dünyaya uzanıp cereyan edenlerin sürekliliğinde keşfedebilir zamanı.

Öyle ki, suyun aşağısında karşılamak için, elimde tuttuğum ağaç kabuklarını derenin yukarısına bırakıp yarışırdım suyun akışına doğru. Sonra uzanırdım yüzükoyun tahtaları eğrilmiş zıngıldak köprünün üstüne. Kayıklar bana gelene kadar köpükler gelirdi. Berrak suyla bakışırdık. Köprüden sarkıtarak başımı alnımı yıkar, suda çizgiler oluştururdum burnumla.

Gülkurusu kabukların görünmesine değin bir oyalanma vaktiydi bu. Yukarıda bir yerlerde, ısırganlara tutulmadıysa kayıklar, az sonra buluşurduk. Yoksa, su boyu aramaya koyulur, bulamadığımda, âkibeti belirsiz oyuncaklarım için üzülürdüm.

Bu arada geçen zamandı. İşte zamanın, suyun kenarında böyle bir şey olduğunu keşfettiğimden bugüne, onun hakkında daha fazla bir şey öğrenemedim. Hâlâ aynıdır. Kayıkları yukarı bıraktığımdan beri, ne olacak diye, köprünün üstünde yüzükoyun yatmış bekliyorum.